Kamis, 29 Desember 2011

Wi-fi, pemakan energi baterai


 Wi-Fi, Si Pemakan Energi Baterai

Setelah menyalakan gadget untuk menangkap sinyal wi-fi di ruang publik, tak lama kemudian Anda malah mengeluh karena perangkat yang Anda gunakan memberikan tanda bahwa baterai di dalamnya berkurang dalam jumlah yang besar. Padahal gadget yang Anda pakai digadang sebagai perangkat dengan teknologi terbaru, juga pernah diulas dengan hasil positif oleh para ahli teknologi.
Tidak ada yang salah dengan gadget yang Anda miliki, karena kenyataannya untuk menangkap sinyal wi-fi memang membutuhkan banyak energi bagi perangkat penangkapnya, sebut saja ponsel cerdas, laptop, dan tablet.
Kanal Wireless/Networking di About menjelaskan mengapa wi-fi begitu kuat menarik energi perangkat yang Anda gunakan. Kekuatan sinyal wi-fi diberi satuan decibel millwatts (dBm) saat mengirimkan data ke perangkat yang berfungsi sebagai penerima. Jaringan wi-fi dengan dBm yang tinggi cenderung memiliki cakupan sinyal yang luas. Konsekuensinya, hal ini membutuhkan lebih banyak energi ketimbang wi-fi dengan dBm yang rendah.
Teknologi wi-fi jaman dulu berbeda dengan yang kita gunakan sekarang. Dahulu wi-fi membutuhkan energi baterai penangkap lebih banyak karena bergantung dari volume lalu lintas data yang terjadi saat itu pula, di radio yang sama.
Sementara teknologi wi-fi jaman sekarang sudah ditanam WMM Power Save yang menjamin proses menerima sinyal untuk perangkat-perangkat kecil seperti ponsel, PDA, dan gadget lainnya dapat secara maksimal bekerja tanpa menghabiskan isi baterai perangkat Anda lebih cepat. Sayangnya efektivitas WMM Power Save hanya menghemat sampai 15% saja.
Karena itu, selain faktor teknologi wi-fi, ada beberapa faktor yang mempengaruhi seberapa besar energi baterai yang tertelan saat perangkatnya menyala. Tipe baterai yang Anda gunakan adalah salah satunya. Dewasa ini banyak ponsel cerdas dengan kapasitas baterai besar, sehingga siap untuk mengeksekusi beberapa aksi yang terbilang berat bagi energi ponsel, seperti menyalakan fitur wi-fi.
Menyala atau tidaknya fitur penangkap sinyal wi-fi juga sangat mempengaruhi kondisi baterai. Kanal Geek di Reddit mencatat bahwa mematikan penangkap sinyal wi-fi sangat efektif untuk menghemat baterai. Mulai besok, nyalakan fitur penangkap sinyal wi-fi pada ponsel cerdas hanya pada saat perlu kalau Anda masih ingin melakukan banyak aktivitas di luar berinternet.
Di ambil dari: Yahoo! news

Rabu, 28 Desember 2011

legenda basa jawa


Legenda Candi Prambanan




Wonten salah sawijining desa ingkang endah, wonten salah sawijining randha kalih lare lanang siji-sijine Bandung Bondowoso. Mereka urip kanthi tentrem, ing salah sawijining dina nalika taksih asik ceriyos, Bandung Bondowoso nangletaken bab dhateng ibunda kang ditresnani..

Bandung            :Bu, punapa panjenengan mboten kesepian menawi awake dhewe tinggal namung wong kalih mawon wonten dhusun kang endah niki?
Ibu                      :Kesepian ngopo to le? Ibu wis seneng ana kowe nang kene. Awake dhewe wis urip berkecukupan, bahagia ora ana sing ngganggu, arep njaluk sing kepriye maneh ibu iki.”
Bandung            :Ya, mungkin wae ibu kepingin gadhah garwa malih. Ibu kan taksih ayu, mesti kathah tiyang lanang sing kesengsem banjur ngajak kawin ibu.
Ibu                      : (mesem) Kowe ki ngomong opo to le, le. Ora.. ora.. Ibu ora apa-apa urip menjanda kaya ngene. Sing penting ibu nduwe anak lanang siji-sijine kayak owe, le” (ngelus rambute Bandung.)
Bandung            :Lho, saestu Bu. Ibu kan perlu pendamping hidup.
Ibu                      : Pendamping hidup? Sakjane lakyo kowe sing patut tak takoni kaya ngono kuwi anakku. Kowe iku wis gede, moso kowe arep dewean wae.
Bandung            : (mesem) Ah, menawi kula, boten usah dipikir bu. Bu, saktemene kula ajeng tanglet kalih ibu, Nanging kula boten kepenak, Bu.
Ibu                      : Kowe arep takon opo? Kok nganggo ora kepenak barang. Aku iki ibumu opo ora. Arep takon opo to Le?
Bandung            : Ngeten lho Bu, saktemene Rama kula menika sinten? Ngantos sakniki kok kula taksih bingung. (Ibu bingung arep mangsuli apa, mirsani sawah-sawah ing ngarep omahe)
Bandung            : Bu, kok mendel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?
Ibu                      : Anakku Bandung (nyedaki Bandung). Sajake iki wektu sing pantes. Kowe saiki wis gede, ora wedi ibu cerita karo kowe. Muga, kowe mesti iso ngerteni iki.
Bandung            :Ana apa, Bu?
Ibu                      : Bapakmu kuwi sakjane bangsawan ing tlatah adoh kono.
Bandung            : Dados bapak kula taksih urip ibu?
Ibu                      : Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora apa-apa. Golekana Ramamu kuwi, nanging ibu mung isa pesen. Rungokake pesen-pesene ibu iki.
Bandung            : Inggih, Bu.
Ibu                      : Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal kok temu. Yen kowe wis pethuk karo Ramamu, kowe ndang sungkem karo ramamu. Ning njaba kana, mesti akeh wong-wong kanga rep kok temuni, lan dheweke kabeh iya nduwe karep dhewe-dhewe, le. Kowe iki ksatria, lakokana layake satria. Adepi kabeh masalah kanggo kepala dingin. Aja seneng adu otot, iku ora apik anakku. Aja waton tumindak ing kono, ora liya kanggo njaga keslametanmu dhewe.
Bandung            : Inggih, Bu.
Ibu                      : Lan siji meneh amanatku. Dadi wong aja serakah mengko akibate mbalik ing awak mu dhewe. Ngerti..?
Bandung            :Nggih, ngertos bu.! nanging kepripun ibu menawi kula ngembara. Menapa ibu aman gesang piyambakan ing donya ingkang boten temtu niki (nyambi nengadahke tanganne pertanda nyamakake kaluasan donya iki).
Ibu                      : Ibu ora bakal keno apa-apa, le. Ibu mung iso nyangoni slamet yo anakku sing tak tresnani. (ngelus sirahe Bandung)

Banjur Bandung lunga ngembara. Dheweke mlaku ngliwati lembah, alas, kali lan bentang alam lainne. Ing perjalanane, dheweke kasil nakhlukake makhluk-makhluk ghaib lan saiki dadi budak-budake.
Sakwise suwi ngembara, dheweke wis lali karo nasehate ibune mbiyen. Lan tekan ing di kerajaan pengging dheweke dadi raja ing kana. Amarga kepingin ngluasaken daerah kekuasaane Bandung Bondowoso kepingin nyatukaken kerajaan Pengging dengan Kerajaan Prambanan. Kerajaan Prambanan dipimpin raksasa kang asmanipun Prabu Boko. Krungu Kerajaane arep direbut penguasa liya, Prabu Boko ora mung meneng. Dheweke nyiapake bala tentara lan sangu kanggo nglawan kerajaan Pengging.
Pr. Boko             : Hei Bandung Bondowoso! Yen kowe pingin nguasai Prambanan, ora segampang kuwi. Kerajaan Prambanan kuwi kerajaan kang gedhe. Lan aku ora sudi yen kowe ngorak-arik rakyatku sing wis tentram lan damai!
Bandung            : Hahaha…Ya, Kerajaan Prambanan kuwi kerajaan kang gedhe lan sedhela maneh aku sing bakal nguasai. Hahahaha..
Pr. Boko             : Cuih (ngludah)! Yen kowe emang isa, langkahi dhisik mayatku!
Bandung            :Aku nglangkahi mayatmu!  Hahahaha… ora mung nglangkahi mayatmu, nguras samudra wae aku bisa!
Pr.  Boko            : Dasar wong kumalukung! Ayo lawan aku!

Banjur Bandung lan Prabu Boko perang gedhe ing Kerajaan Pengging. Nanging ing peperangan punika Prabu Boko katusuk  kerise Bandung Bondowoso.
Ngerti Prabu Boko gugur ing medan perang, Patih Gupala wangsul ing Kerajaan Prambanan banjur nglaporkake kedadian mau ing Roro Jongrang.
Patih Gupala     : Nyuwun sewu Putri.
Jonggrang         : Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan, ana ngendi Ramaku?
Patih Gupala     : (nundukkaken mustaka lan nyembah) Nyuwun sewu Roro. (mikir-mikir) Prabu Boko…......
Jonggrang         : Rama...!? Ana apa karo Rama? Opo panjenengan duwe kabar sing ora kepenak Patih?
Patih Gupala     : Inggih Roro.
Jonggrang         : Ana ngendi Ramaku? (bingung lan meh nangis). Cerita karo aku Patih..pundi ramaku?
Patih Gupala     : Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.
Jonggrang         : HA? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo panjenengan boten goroh Patih?
Prabu Gupala    : Saestu Rara. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso nusukkaken kerisipun.
Jonggrang         : RAMA........…(nangis)

Wektu nangis iku Bandung Bondowoso teka ing ngarepe Rara Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ing ngarepe iku? Apa selire Prabu Baka sing dak pateni mau?
Bandung            : (mlaku nyedhaki Rara Jonggrang). Kena apa kowe duka cah ayu?
Jonggrang         : Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?
Bandung            : Hahaha… Sopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing Kerajaan Pengging, lan saiki sing nduweni kerajaan sing gedhe iki. Aku Bandung Bondowoso sing nduweni kerajaan iki. Hahaha... Ayu tenan kowe. Apa kowe gelem dak dadekake bojoku ?

Roro Jonggrang bingung arep menehi jawaban apa. Bandung iku wong sing
sekti. Ra mungkin aku wani nolak. Nanging atiku ora tresna. Kenal wae durung,
kok njaluk aku dadi bojone. Penak tenan. Saya maneh, wong iki sing gawe aku
kelangan Rama tercintaku.
Bandung            :Alah..nrima wae..Aku kan ora elek-elek tenan. Aku ngganteng kok. Gagah sisan. Kena apa kowe ora gelem? Opo kowe isin karo aku? Hem? (karo nggoda)
Jonggrang         : (Wah, apa sing arep aku lakokake. Aku mumet.. Jonggrang banjur mikir-mikir) “ Ngene wae, yen kowe pancen pengen nduweni aku, syarate sitik wae. Gawekna aku sewu candi dalam 1 malam. Yen kowe kasil, aku gelem mbok pek bojo.
Bandung            : Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan tenan kok!! Sewu candi wektu sewengi? Sepuluh candi wae, apa mending kowe njaluk syarat liyane lan arsietwae. Sekarepmulah.. Moso kon gawe sewu candi. Arep kok nggo ngopo candi iku.
Jonggrang         : Aku tetep pengen digawekke sewu candi. Kuwi njalukku. Buktike yen kowe tresna karo aku Bandung..
Bandung            : Wis, sakiki ngene wae. Pase, njalukmu piro?
Jonggrang         : Aku nyuwun sewu candi!! (karo arep nglungani)
Bandung            : Yo wes.. yo wes.. Aja mutung to! Kanggo buktekake cintaku padamu, akan ku buatkan seribu candi khusus untuk cintaku ini. (omonge karo megang dadane tanda janjine)

Akhire, sakwise dipikir-pikir, Bandung Bondowoso arep ngongkon para Jin sing wis kasil ditakhukkake kangge ngiwangi. Wayah wengi kang wis ditemtokake, Bandung Bondowoso kaliyan arsitek andalanipun nggawe kerangka bentuk candi, banjur Jin-jin mulai mbangun candi kaliyan ukiran manut saran arsitek mau. Nanging ing papan liya, Rara Jonggrang katon kebingungan.
Jonggrang         : Kepiye iki, apa Bandung bisa gawe candi akehe semono.
Dayang               : La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang sekti to Putri, miterat pamikir kula, kok panyuwun panjenengan, bisa nepati. La wong sakmenika taksih jam kalih, anggenipun bangun candi sampun badhe kelar to Putri.
Jonggrang         : La terus apa sing kudu dak lakoke? Aku ora gelem kawin karo dheweke. Wis rupane ora ana bagus-baguse. Ih.. pokoke aku ora seneng karo dheweke.
Dayang               : Lajeng kepripun?
Jonggrang         : (Jonggrang mondar-mandir ing kamare) Wis, saiki ngene wae. Dayang, tolong tangike kabeh rakyat Prambanan, kon tulung para bocah wadon numbuk lesung, lan mbakar jerami ing sakcedhake kandhang ayam. Dhewe nggawe suasana wengi iki seakan esuk wis teka. Nek ngono kan jin-jin sing pada bekerja bakal ngira yen isuk wes njedhul, dheweke mesthi bakal langsung kabur, lan aja lali wuwuri kembang-kembangan!
Dayang               : Ide sing apik, Putri. Menawi ngoten, Bandung mesthi ora isa ngrampungake gaweane punika.
Jonggrang         : Iya. Dayang, age tumindak ben awake dhewe ora kasep nyegah karepe Raden Bondowoso.
Dayang               :Inggih, Putri. Nuwun..

Banjur Dayang ngutus dayang liyane nangikake kabeh cah wedok. Suasana jadi rame nalika kui. Ayam-ayam berkokok, lan bakaran jerami seolah ngganti njedhule srengenge ing ufuk timur.
Jin                       :Wah, kanca-kanca! delokana! Srengengene wis metu! Awake dhewe kudhu cepet-cepet lunga iki! Yen ora, mengko awake dhewe bisa gosong! Percuma luluran. Weleh..weleh.. (Nanging, kepriye gawean iki. Candi sing dibangun kurang siji meneh. Waduh.. Bandung ning endi ya? Apa dheweke malah enak-enak turu… Aku kudu lapor apa mengko. Ah, mendingan aku lunga wae, masa bodo mbek kerjaanku ini )  Ayo kanca-kanca kabur wae!

Jin-jin pada mlayu lan  ninggalake gaweyane. Ora let suwe, Bandung Bondowoso teka kaget. Wengi katon rame banget, srengenge wis njedhul, ayam kluruk, para bocah wedok wis mulai numbuk pari ing lesung lan jin-jin ngilang kabeh. Ndeleng kahanan mau, Bandung  murka. Esoke, Bandung nemoni Jonggrang.
Bandung            : Jonggrang, permintaanmu wis tak penuhi, saiki ayo kawin karo aku!
Jonggrang         : Oh ya? Sing nggenah? Apa kowe wis kasil mbangun sewu candi?
Bandung            : Tentu wae cintaku,
Jonggrang         : Aku ora percaya!
Bandung            : Kowe ora percaya? Deloken dhewe! Itungen candi-candi kuwi.
Jonggrang         : OKe. Tapi eling janjimu, yen candine kurang saka sewu, berarti kowe batal ngentukake aku, Bandung.
Jonggrang ngitung candi-candi kuwi. Sakwise bola-bali ngitung, Jonggrang ngendhika.
Jonggrang         : Ngapunten Bandung, sakwise dak itung, candi sing kok gawe kurang siji.
Bandung            : Hah? Mosok? Sing nggenah. Kowe mesti salah ngitunge!
Jonggrang         : Aku wis bola bali ngitung, tak baleni anggonku ngitung, tapi hasile podho. Jumlah candi iki namung 999.
Bandung            : Yo wis lah, kan namung kurang siji tok, wis ana 999. Mengko dak gaweke meneh. Tapi sak wise kowe kawin karo aku.
Jonggrang         : Ora, Bandung! Perjanjiane ora kaya ngono ta! Kowe wis gagal ora menehi janjimu. Lunga kowe saka aku! Aja nyedhaki aku meneh! Apa aku sing bakal lunga!
Bandung            : Ha? Sakwise aku nggaweke 999 candi, apa mung kaya ngene balesanmu, Jonggrang?!
Jonggrang         : Iya. Banjur kowe njaluk apa maneh!! (mbentak) Akui yen kowe memang wis kalah, wong elek!
Bandung            : Jonggrang!! Wani-wanine ngece aku!
Jonggrang         : Emang kaya ngono ta kenyataane?!
Bandung            : Jonggrang!! Kowe wis nggawe aku muntab! Ketmau aku wis daksabar-sabarke kanggo ngentukake kowe, tapi percuma wae kabeh pengorbananku iki. Ora apa-apa aku ora ngentukake kowe! Candi iki emang kurang siji, lan sebenere sing pantes nglengkapine ya kowe! Dadi ya kowe candi Jonggrang kanggo hiasan keraajaanku!
Jonggrang         : Aaaaahhh !!!!!!!!!! (Ujug-ujug Jonggrang dadi Patung.)

Prabu bondowoso sing wektu kui taksih murka, ujug-ujug kelingan marang pesen saka ibune mbiyen. Banjur esoke Prabu Bandung Bondowoso nilaraken kerajaan prambanan lan penging kanggo nggolekii ramane malih. Lan wangsul wonten dhusunipun.
Lan candi 1000 kuwi dikenal karo masyarakat prambanan “Candi Prambanan.